E
Tra duas cosas de pònnere paris: “Ego e tue andamos a monte”.
Tra duas cosas de pònnere paris: “Ego e tue andamos a monte”.
Cando si depet ischertare tra duas cosas: “Chie andat, ego o tue?”.
Si ambas cosas no andant bene: “No andamos ne ego nen tue.
“No est possibile chi siat gai”, “So cuntentu chi sias vègnidu”
“Kaminat chi paret tzopu”, “ite tenet chi est pranghende?”
Si sa sikunda frase est contrària a sa principale: “Tue e’, ma ego no”.
“Sa die est bella, duncas ando a mare”, “Non ses trubu, tando jai lu podes fàchere!”.
Ipòtesi: “Si tue faches custu, ego tando faco cuddu”
Dimandas indiretas: “Li dimando si nde cheret”
opuru: “Pro ite allego si non m’ascurtas?”
“Vinas si mi lu jurat, non bi credo”
“Si vies cantu est bellu!”
“Mi depo arranjare, si nono comente faco?”.
De tempus, aperit una frase sikundària: kada vorta chi, in su mentres chi, in cussu tempus chi.
“Cando faches a malu, ego ti brigo”, “Cando fisti minore, fisti bravu”
In sas dimandas: “Cando venis?”.
De tempus, in su mamentu chi: “Comente so arribadu, s’est pesadu”.
In cale modu: “Ego cherjo ischire comente cheries fàchere”.
De maravillya e nechidadu: “Comente?”.
Cando si kunfirmat su chi s’est nadu prima: “T’apo nadu de andare”, “Diffatis so andadu” “Est minore de carena, diffatis est bravu a andare a covaddu”.
Ajunghet carchi cosa in negativu: “Nemancu issu b’est andadu”
“Non si nd’est nemancu abijadu”.
In su tempus chi: “In su mentres mi k’apo fatu un’àtera cosa”.
Dae su mamentu chi: “Dae cando ses mòfidu, est cambiadu totu.