c, z, t o tz?
Si in Ulianesu si pronunciat sa "c" de "ciao" s'iscriet:
1) c, si est sichida dae "e" opuru "i": "barracellu", "picinnu";
2) z, si est sichida dae "a", "o" opuru "u": incuminzare", "Zola".
In àteras viddas si leghent ambas comente sa z surda italiana.
Iscriimos "zia", "zio", "ziu", cando, in sas paràgulas chi venint dae su latinu, si leghet comente "sc" de s'italianu "sci": pascènzia, benedizione, gràzias. In àteras biddas est abarradu su sonu latinu de sa z surda italiana.
Iscriimos chin su "tz" solu sas paràgulas chi, in Ulianesu, si leghent comente theta greka: "putzu", "pratza", etc.